Het is hoog tijd om u een update te geven over hoe het met Abel* is. De afgelopen weken zijn intensief geweest. De eerste weken waren we elke dag bij hem en zelfs op de momenten dat je niet bij hem was, waren we in gedachten nog wel met hem bezig. De zorg voor hem was zwaar, hij blijft erg moeilijk eten en huilt veel. Maar de momenten dat hij vrolijk is zijn daardoor nog specialer. Hij kan zo heerlijk breeduit lachen en met grote ogen naar je luisteren. Hij groeide langzaam, ondanks dat hij er ook nog een flinke verkoudheid en koorts bij kreeg. Twee weken geleden kwamen heel onverwacht opeens zijn ouders langs. Ze vertelden dat ze hem de volgende dag zouden komen ophalen en mee naar huis nemen. De drie weken daarvoor waren zijn ouders niet geweest en bij eerdere bezoekjes kwamen ze altijd alleen even heel kort kijken. Het was dus een totale verassing voor ons dat hij opeens zo snel weg zou gaan. Dat geeft hele dubbele gevoelens. We hoopten natuurlijk al die tijd dat hij naar huis zou kunnen gaan en verwachtten ook dat zijn ouders voor hem wilden zorgen, alleen zo snel en abrupt afscheid nemen was niet makkelijk. Na 5 maanden voor hem te hebben gezorgd heb je hem goed leren kennen en weet je hoe je het aan moet pakken als hij moeilijk drinkt of veel huilt.
Je herkent de kleine dingen waarmee hij laat zien dat hij honger heeft en je weet waar hij wel of niet van houdt. In die 10 minuten dat zijn ouders er zijn om hem op te halen kan je dat niet allemaal overbrengen. Naast dat je erg blij bent dat zijn ouders van hem houden en voor hem willen zorgen, ben je ook bezorgd. Hoe moeten deze mensen die hem eigenlijk helemaal niet kennen voor hem zorgen? Zullen ze wel weten hoe ze met hem om moeten gaan? Het was voor mij een les om echt te leren hem over te geven in Gods handen. Hij is niet mijn kind, ik hoef niet de controle over hem te houden, hij is Gods kind en Hij leidt zijn leven.
De dagen nadat hij was opgehaald hoorden we niks van hem. Dat vond ik moeilijk, niet alleen doordat je bezorgd bent, maar het is ook gewoon opeens een groot gemis nadat je zoveel met hem bezig bent geweest. Toch was het goed, ik had weer tijd voor andere dingen en tijd om tot rust te komen. Vorige week dinsdag was Abel weer in het ziekenhuis met zijn moeder. Zijn moeder zei dat hij slecht dronk en alleen maar huilde. Hij zou opgenomen worden en zijn moeder zou bij hem blijven. Ze is een paar uur gebleven maar toen ging ze even naar de apotheek en is niet meer terug gekomen. We hebben nu een week niks meer van haar gehoord. Het is voor mij niet te begrijpen dat je zomaar je kind kunt achterlaten en toch snap ik wel iets van haar wanhoop. Ze weet gewoon niet hoe ze voor hem moet zorgen en heeft het idee dat niemand haar helpt. Ze denkt dat hij beter af is in het ziekenhuis. Waarschijnlijk zal ze binnenkort voor de keus gezet worden om afstand te tekenen of hem weer mee naar huis te nemen. Ondertussen blijft Abel het moeilijk hebben. Het kost hem zoveel moeite en strijd om te drinken. Hij groeit gelukkig nog wel, maar het gaat erg langzaam doordat hij tussendoor ook steeds wat af valt. Het lijkt alsof iedereen hem op heeft gegeven. De afgelopen weken zijn mijn collega of ik elke dag bij hem in het ziekenhuis geweest, maar ook voor ons is dat niet vol te houden. We doen zoveel als we kunnen, maar we moeten toch ook weer gewoon af en toe vrije dagen hebben, alhoewel dat soms voelt alsof we hem in de steek laten. Gelukkig doen ook de zusters erg hun best voor hem, maar zij hebben ook ander werk te doen en eigenlijk heeft hij gewoon iemand nodig die continu met hem bezig is en de tijd heeft. We hopen dat zijn moeder dit in gaat zien en toch nog besluit voor hem te zorgen. Als zijn ouders niet de zorg voor hem op zich gaan nemen ziet zijn toekomst er menselijk gezien erg uitzichtloos uit. Als hij al sterk genoeg zal zijn voor een operatie, wie zal er dan met hem naar Kiev gaan? Waar zal hij dan na de operatie terecht kunnen om op te knappen? Wij zouden dit allemaal erg graag voor hem willen doen, maar tot nu toe lijkt het onmogelijk dit als buitenlander te kunnen doen. Wilt u bidden voor een toekomst voor Abel? We weten dat God hem nooit opgeeft en een hoopvolle toekomst voor hem voor ogen heeft.
* Ivm de privacy is er gekozen voor een andere naam
Reactie plaatsen
Reacties