In mijn vorige blog heb ik u verteld over Abel* en gevraagd om gebed voor een wonder voor hem. Hij werd steeds magerder en de kans dat hij geopereerd kon worden aan zijn hart en hazenlip werd steeds kleiner. Hij groeide eigenlijk gewoon helemaal niet. Als een kind een ziekte heeft waar echt niks aan gedaan kan worden is dat soms makkelijker te accepteren dan wanneer je het idee hebt dat hij wel geholpen zou kunnen worden, maar dat de juiste omstandigheden ontbreken. We hadden steeds het idee dat Abel wel zou kunnen groeien als zijn moeder 24 uur bij hem zou zijn en met heel veel geduld hem zoveel mogelijk goede kwaliteit voeding zou geven. En als hij zou groeien dan kon hij naar Kiev voor een operatie. Zijn moeder heeft al laten zien dat ze dit met hem zou willen doen en dat ze het geld voor een operatie hebben. Juist daarom is het zo moeilijk om aan te zien dat hij steeds magerder werd. We hebben dit met de dokter besproken en ook zij gaf aan dat hij op deze manier waarschijnlijk nooit gaat groeien en dat hij zijn moeder nodig heeft. In overleg met haar hebben we besloten om te proberen of het helpt als hij andere voeding krijgt en als er iemand is die veel tijd heeft om hem dit te geven. Mijn collega en ik maken nu elke voeding voor hem klaar. Een van ons is er de ochtend en de middag en de ander de avond. Dit kunnen we natuurlijk niet altijd vol houden, 7 dagen per week en daarom willen we dit twee weken proberen. In eerste instantie vooral om te kijken of deze voeding überhaupt helpt.
Inmiddels zijn we 1,5 week hiermee bezig. Na 4 dagen is hij al enorm gegroeid en hij lijkt ook vaker vrolijk en tevreden te zijn. We danken God zeker voor dit enorme wonder! Het is zo fijn om eindelijk iets meer te kunnen doen. Het kost ons veel tijd, maar we hebben geen gezin of andere verplichtingen thuis en het geeft zoveel energie om onze liefde en bezorgdheid voor hem om te kunnen zetten in iets praktisch. Hij begint te brabbelen en spelen en lacht breeduit. Niet alleen de andere voeding doet hem goed, ook de extra aandacht en liefde doet groeien.
Toch zijn er ook nu nog veel zorgen. Aan het begin groeide hij goed, maar de afgelopen dagen weer niet. En hij huilt nog steeds wel veel en wil vaak niet drinken, we weten niet goed waar hij dan last van heeft. Op zulke momenten is het best moeilijk je geduld te bewaren en voel je je soms eenzaam, je wilt zo graag het beste voor hem doen, maar je weet niet hoe. Bovendien weten we niet hoe het straks verder gaat. We kunnen dit niet voor altijd vol houden en hoe gaat het dan verder? We hopen en bidden dat zijn moeder het over zal nemen als ze ziet dat dit haar kindje echt helpt of dat hij sterk genoeg zal zijn voor een operatie. Naast de zorgen om Abel zelf geeft het ook veel andere vragen. Hoever kan en mag je gaan voor een kindje? We zijn nu voor hem elke dag in het ziekenhuis, maar als er volgende week weer een kindje komt die dat nodig heeft? We hebben ook onze eigen grenzen in wat we kunnen betekenen, maar dat is soms zo moeilijk. Als ik Abel vast heb en naar hem kijk dan hou ik gewoon zoveel van hem dat ik alles wel voor hem zou willen doen. Maar ik ben maar zo beperkt in wat ik kan. En de dingen die ik dan voor hem doe pakken misschien helemaal niet allemaal zo goed uit, bovendien is niet iedereen het eens met hoe ver je dan kan gaan en wat goed voor hem en voor ons is. Dat maakt me dan wel eens moedeloos, ik wil zo graag, maar ik kan zo weinig. Gister had ik zo’n moment dat ik het even niet meer zo zag zitten. Toen hoorde ik op de radio het nummer Kleine dingen van Delise. “Dit is wat ik heb”, meer kan ik niet doen. Ik heb maar wat kleine dingen te bieden,” een beetje talent en een handjevol tijd”. Ik weet niet wat het beste is voor Abel, ik kan niet alles voor hem oplossen en dat wat ik doe doe ik misschien niet eens altijd goed. Maar “het wonder zit hem niet in wat ik heb te bieden, het wonder zit hem in wat God er mee bereikt.” Dat is waar ik op vertrouw en wat me rust geeft. Ik probeer te doen wat ik denk dat goed is en tegelijk vertrouw ik erop dat God het ten goede gebruikt, ook als blijkt dat mijn keuzes niet altijd juist zijn of mijn inspanning niet genoeg. God laat mij en Abel niet los en dat is alles wat we nodig hebben.
* ivm de privacy is er gekozen voor een andere naam
Kleine dingen
Kijk, hier ben ik. Dit is wat ik heb.
Het is niet zo veel. Maar alles wat ik geven kan. Dit is het dan.
Gebruik het maar. Gebruik het helemaal. Ik wacht wel af.
’n Beetje bang voor wat me te wachten staat.
Of misschien wel anders gaat.
Ik kom bij u met wat kleine, kleine dingen.
Een beetje talent en een handjevol tijd.
Maar het wonder zit ‘m niet in wat ik heb te brengen.
Het wonder zit ‘m daar in wat U, wat U ermee bereikt.
U laat me niet los. U laat me niet los.
En dat is alles wat ik nodig heb.
U laat me niet los, U laat me niet los.
En dat is alles wat ik nodig heb.
Reactie plaatsen
Reacties